Kathleentje ging eens wandelen. Over walker’s high Ik ben geen ‘sensation seeker’, zal het ook nooit zijn. De drang naar kicks – althans lichamelijke kicks – is me vreemd. Ooit vertelde een prof psychologie me dat de mate waarin we behoefte hebben aan kicks afhangt van ons autonome zenuwstelsel: wie behept is met een zenuwstelsel dat minder sterk reageert op prikkels – concreet vertaald: wie minder snel blij of bang wordt dan gemiddeld – verlangt naar kicks. Extreme ervaringen, zoals parachutespringen en bungeejumpen, geven je pas het gevoel écht te leven. Wie een autonoom zenuwstelsel heeft dat sterk reageert op prikkels, vindt het leven zelf al spannend genoeg. Ik behoor tot de laatste soort. Sommigen zijn lopers. Ik ben een wandelaar. De fameuze runner’s high is me vreemd. Maar ik verzeker u dat mijn walker’s high er niet hoeft voor onder te doen. Een acute geluksaanval, euforie, ontroering: allemaal al meegemaakt. Ik beken: ik ben verslaafd. Er schuilt al zoveel avontuur in een wandeling, die je andersom maakt. Lach gerust, ik ben bloedserieus. Vandaag maakte ik mijn vaste wandeling in de Bourgoyen niet in wijzerzin, zoals anders, maar in tegenwijzerzin. Ik leerde veel. Dat de uitstekende boomwortel die vanaf de ene kant niet meer is dan een uitstekende boomwortel nu wel een reuzenpad lijkt. Dat de holle boom een eenogige reus is, die me met zijn blauwe oog de frase ‘heaven is watching you’ ontlokt. Dat links afslaan anders voelt dan rechts afslaan. Dat de mensen die ik in mijn vaste richting kruis makkelijker dag zeggen dan de mensen die ik nu tegenkom. Ik loop dus meestal in het rijtje zuurpruimen, en hoop van harte dat ik een blije verademing ben voor de tegenwijzerwandelaars. Dat het dijkpad eindeloos veel langer lijkt dan wanneer ik het andersom bewandel. Dat dit (foto) de kleine teunisbloem is. Opgevangen uit een gesprek tussen een man die aan het werk was en een wandelaarster. Dat gesprek zou ik gemist hebben als ik van de andere kant kwam, want ik zou op het verkeerde moment gepasseerd zijn. Misschien zou ik wel iets anders interessants opgevangen hebben, dat kan ook. Dat Margareta groeit, ook wanneer ik andersom wandel. Wanneer ze volgroeid is, mag u haar ook leren kennen. Dat doet me eraan denken: ooit moeten we het eens over geestelijke kicks hebben. Dat wordt een heel ander verhaal. Dit delen:Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)Vind ik leuk:Vind-ik-leuk Laden...